Deze week mocht ik een teambuildingsavond organiseren voor BNI Avenue, de netwerkontbijtclub waar ik zelf lid van ben. En dat vond ik best spannend. Nog niet eerder heb ik een teambuilding georganiseerd voor een “eigen club”. Als buitenstaander is dat veel makkelijker omdat ik dan niet emotioneel betrokken ben en makkelijker objectief kan “regisseren”. Dus ik was echt stuiterblij dat de avond op alle fronten geslaagd is. Lees je verder? Dan neem ik je mee in de verrassende teambuilding.

De aanloop

Ons chapter is een half jaar geleden van start gegaan. En wow, wat een bruisende energie hadden we in de club. Iedereen die bij ons kwam bezoeken, had er de mond van vol. En natuurlijk wij zelf ook wel. Natuurlijk liep nog niet alles gesmeerd, maar de energie maakte alles goed. Dat “jeugdige enthousiasme” is één van de typische eigenschappen van een team in “ontwikkelfase 1”. In die periode heb ik dit al eens aan mijn teamleden gepresenteerd. En natuurlijk ook laten zien dat er een fase 2 komt: de wat minder leuke “storming-fase”.

Storm in de tent

En gelukkig zijn wij in die zin een normaal team. Ook wij belandden in de storm-fase. Verschil van meningen en inzichten, verschillende belangen en verwachtingen; allemaal doodnormale zaken als je een team aan het vormen bent. Maar wel spannend als je daar zo in belandt, want alles liep zo lekker soepel. Natuurlijk was ik degene die aangaf dat we ons geen zorgen moesten maken; we hebben immers een stap vooruit gemaakt in onze ontwikkeling. Hoe mooi is dat! Maar….. in deze fase is het cruciaal hoe je met deze “conflicten” omgaat. Laat je ze sluimeren en probeer je ze te negeren (in de hoop dat het vanzelf wel overwaait)? Dan loop je het risico dat je blijft hangen in de storm en een zogenaamd “probleemteam” wordt. Maar zover is het nog lang niet. En zover gaat het ook niet komen. Tijd voor een teambuilding!

Starten met een positieve mindset

Omdat we maar beperkt tijd hebben voor een teambuilding, heb ik vooraf een enquête opgesteld. Natuurlijk had ik zo in de wandelgangen op hoofdlijnen al wat zaken gehoord die er spelen (en vanzelfsprekend mijn eigen waarneming), dus kon ik gericht wat zaken inventariseren (middels een google docs enquête). Ik moet zeggen dat het me best wat tijd en energie gekost heeft om op basis hiervan een goede openingspresentatie te maken. Mijn doel met die opening was vooral ook om de avond te vrijwaren van negativiteit en beschuldigende vingerwijzingen. Dat is overigens in het algemeen een risico in deze fase. Dus had ik een leuke kwinkslag bedacht. Die ga ik hier niet delen, anders werkt hij niet meer als ik ooit bij jou zou mogen teambuilden ;-). Maar ik kan  je zeggen: het heeft geleid tot een verrassend positieve avond. Verrassend omdat we natuurlijk wel met wat onderliggende “dingetjes” deze avond in gingen.

Spannend

Sommigen vonden het spannend om aan deze avond deel te nemen. Wat zou er gaan gebeuren? En wat als de vlam in de pan zou slaan? Wat zou dat betekenen voor de verdere ontwikkeling van ons team? En dat is het ook. Als je naar de grafiek kijkt, zie je dat er twee opties zijn: de rode of de groene lijn. Het voelt voor mij dan ook als een grote verantwoordelijkheid en eer om de rol van Team Inspirator te mogen vervullen. In die zin ook spannend voor mij.

In de lift

Ik ben er zeker van dat iedereen die erbij was in alle vezels voelt dat we weer in de lift zitten. En dat zon der te focussen op de knelpunten. Geen gedoe, geen negativiteit, maar verbinden met wat we wél willen. Natuurlijk zijn we niet klaar in één avond. We hebben wel een vliegende start gemaakt en een lijstje met actiepunten waarmee we zeker in de volgende fasen zijn beland: via “norming” doorstomen naar “performing” (Tuckman).

De late en vroege uurtjes

Eind goed al goed. De teambuilding was tot 22 uur ingepland en om 22:15 uur realiseerden we ons dat we pas op een derde zaten van de positieve verbeterideeën die we in groepjes hadden uitgewerkt. Iedereen koos ervoor om langer te blijven en pas na twaalven vertrokken de laatsten. Alhoewel. Die laatste is niet eens vertrokken. Spontaan bleef Jeroen een nachtje in de yurt. Dat scheelde hem twee keer drie kwartier rijden en gaf ons de gelegenheid om elkaar nóg beter te leren kennen bij een extra biertje en het ontbijt.

Vrij Leven

Last but not least was het voor mij een unieke kans om niet alleen mijn vakmanschap te kunnen laten zien. Maar ook onze locatie heeft voor een groot deel bijgedragen aan het resultaat. De intieme en pure sfeer van tussen de strobalen zitten, in het veld overleggen en nabespreken bij het kampvuur doet ook al heel veel. Ik ben dan ook super trots en blij om te ervaren dat onze plek doet wat onze intentie is: mensen via de natuur verbinden. Dat gaat bijna vanzelf (althans zo lijkt het dan voor de gasten en dat moet ook zo zijn 😉 )

Lijkt zo’n teambuilding jou ook wel iets? Klik dan hier voor meer info